Wetenschapper Laura Perkins heeft na lang onderzoek een belangrijke doorbraak: het moet mogelijk zijn mensen in te vriezen om ze later weer te kunnen ontdooien. Ze heeft het procedé nog niet volledig onder de knie, maar de ontwikkelingen zijn veelbelovend. Genoeg reden voor cryonisten om haar te ontvoeren, zodat zij haar kennis kunnen inzetten voor hun eigen gewin. Het lukt Laura een bericht te sturen naar Nick Nash, een architect die ze kort daarvoor ontmoet had. Hij schiet haar te hulp, maar vluchten blijkt niet eenvoudig. De cryonisten willen haar opnieuw opsluiten, maar Laura wordt ook gezocht vanwege een moord, waarvan zij ten onrechte beschuldigd wordt. ?Ontdooid? kent een originele insteek, het boek gaat over cryonisme. Hierbij worden mensen die klinisch dood zijn ingevroren. Zij willen ontdooid worden wanneer de wetenschap zich zover heeft ontwikkeld dat bepaalde ziektes wel genezen kunnen worden. Petriks toont zich een ware kenner van het cryonisme in het boek, hij neemt de lezer als het ware aan de hand mee in deze thematiek. Ook blijkt hij een Italië-kenner. Het verhaal speelt zich hier grotendeels af en het land komt zeer zorgvuldig uitgewerkt aan bod. De personages van Laura en Nick, voor wie een hoofdrol is weggelegd, blijven echter op de oppervlakte. Minder feitelijkheden over Italië en cryonisme en meer uitdieping van karakters zouden het verhaal zeker meer schwung gegeven hebben. De spanningsboog van ?Ontdooid? volgt een opmerkelijke curve. Petriks neemt de tijd om het verhaal op te bouwen. Dat is natuurlijk goed, maar het duurt daardoor wel lang voordat het verhaal echt op gang komt. Je weet van de achterflap wat er op hoofdlijnen gaat gebeuren, maar dit laat wel even op zich wachten. Zo uitgebreid als het verhaal wordt opgebouwd, zo snel wordt de ontknoping beschreven. De vaart zit aan het einde van het verhaal, maar is dus maar relatief kort. Gezien de potentie van het verhaal doet Petriks zijn creatie tekort. ?Ontdooid? bevat heel veel taalfouten. Nu kent ieder boek wel een fout en dat is het vermelden in een recensie niet waard. Anders is het wanneer er meerdere taalfouten per pagina voorkomen. Vijf tot tien taalfouten per pagina zijn geen uitzondering. Daarnaast is de schrijfstijl van Petriks zakelijk en academisch. Lange zinnen, met veel bijzinnen. En met heel veel komma?s, die ook nog eens op hele vreemde plaatsen in de zin staan. Zoals ?Dat weet ik nog van, toen ik hier twintig jaar geleden was.?. Deze taalzaken irriteren al snel en dat gaat echt ten koste van het leesplezier. Al met al is er met het verhaal van ?Ontdooid? dus niks mis, maar het boek weet zich niet te onderscheiden van de vele thrillers die verschijnen, ondanks het originele thema. De uitwerking is mager, de vele taalfouten dragen niet bij aan een fijn leesgevoel. ?Ontdooid? voelt eerder aan als een eerste versie van een manuscript dan als een uitgegeven boek.