De idolen van Halle is de tweede misdaadroman van Herman De Jonghe (1941). De eerste, Blindeman, verscheen in 2011. In zijn meest recente heeft De Jonghe een poging gedaan een spannende coming of age-thriller van volwassenen te schrijven. Ten dele is dat gelukt.

Eén van de meest spannende en ingrijpendste na-oorlogse gebeurtenissen was natuurlijk het openen van het IJzeren Gordijn en het neerhalen van de Berlijnse muur in 1989. Dat haalde nogal wat levens overhoop. De meeste in de goede zin, maar er waren natuurlijk ook mensen niet zo blij mee (al lijkt het er de laatste twintig jaar soms op dat het communisme en het  socialisme uitgeroeide volkziekten zijn in plaats van hoopvolle toekomstverwachtingen voor velen, zoals ze initieel bedoeld waren). In dat jaar 1989 wordt het gezin van Luc Van Eynde in Turnhuot overvallen, vrouw en dochter gedood, vader en zoon gewond en de misdaad nooit opgelost. Harry Machielsen is er kapot van en ziet ruim twintig jaar later de vermoedelijke dader toevallig terug in Hall aan Saale in voormalig Oost-Duitsland. Zijn echtgenote wil daar een oude pen-vriending terugvinden waar ze al jaren niets meer van heeft vernomen.

Enfin, stof genoeg voor De Jonghe om het verhaal tussen heden en verleden (en zelfs een stukje toekomst ) te laten meanderen. Aaanvankelijk slaagt hij daar keurig in, met een fraai getekend hoofpersonage (Harry) en voldoende vaart en ontwikkelingen voor een sfeervolle plot. In de tweede helft van het boek lukt hem dat echter steeds minder. Hoofdpersonage is dan Harry’s echtgenote, maar haar ‘verhaal’ heeft minder drive en de pogingen om het met een ontvoering spannender te maken, werkt ook onvoldoende. Jammer want het eerste deel van De idolen van Halle is veelbelovend.