De eerste hoofdstukken had ik wat moeite met het boek; mooie vrouw, geweldige vechter, komt toevallig aangereden afgaans jongetje tegen in het ziekenhuis, gaat naar het bos, komt in contact met politie enz enz. 

Toch kruipt het boek langzaam maar zeker onder je huid en laat je niet meer los. De afwisseling tussen heden en verleden, tussen actie/thriller en herinneringen is goed gedaan en zorgt voor een mooi geheel met een spannende ontknoping.

Laat deel 2 maar komen.

Walter Lucius is het schrijverspseudoniem van scenarist en producent Walter Goverde. De Vlinder en de Storm is zijn eerste fictiedebuut van de Hartland-trilogie. In het boek komen heftige thema’s aan bod zoals kindersmokkel en politiek machtsmisbruik op internationale schaal. Het boek telt ruim 450 bladzijden en ik heb het boek geboeid zitten lezen, het heeft internationale potentie. In het boek komen vele verhaallijnen voor maar Lucius zorgt er uitstekend voor dat de lijntjes mooi in elkaar overvloeien.

De van oorsprong Afghaanse journaliste Farah Hafez raakt betrokken bij een meisje die gevonden wordt  in het Amsterdamse bos, het meisje blijkt later een jongen te zijn die misbruikt is bij Bacha Bazi, een Afgaans ritueel. Het jongetje wordt na een aanrijding voor dood achtergelaten en belandt op de intensive care. Farah gaat op onderzoek uit en maakt kennis met de rechercheurs Joshua Calvino en Marouan Diba en Farah stuit op hele smerige zaken. Het blijkt een zaak op wereldwijd niveau te zijn. Van haar baas Edward krijgt ze groen licht om deze grootse zaak te gaan onderzoeken waarbij ze assistentie krijgt van zijn eigenzinnige neef Paul Chapelle. Farah en Paul blijken een gezamenlijk verleden in Kabul te hebben maar hebben elkaar 30 jaar niet meer gezien. Ruim over de helft komen diverse verhaallijnen bijeen in een wonderlijk, groots ongeluk op de A9, dat haast een ongeloofwaardige vorm aanneemt, voor mij het enige minpuntje.

Walter Lucius weet een bijzonder beeld te scheppen van mensen met een niet Westerse achtergrond in ons kille Nederland. Gezien zijn achtergrond geen verrassing. Een aantal sfeerbeelden in Kabul zijn haast dromerig beschreven waarna moeiteloos wordt overgeschakeld op een meedogenloze afrekencultuur. Dit boek heeft veel in huis wat een thriller tot succes maakt, spanning, romantiek, actuele thema’s. Een goede verhaallijn, uitstekend plot en aansprekende personages. Laat deel twee van deze trilogie maar snel komen.

Mooie quotes (http://www.walterlucius.com/)

“Altijd wanneer Farah het te kwaad kreeg of woest was, schakelde ze instinctief over op haar moedertaal. Ze kon het niet helpen en wilde dat ook niet. Het was een deel van haar natuur. Ze was een Nederlandse met een Afgaans hart. En als het hart sprak, dan gaf ze daar gehoor aan.”

“Telkens als hij op Schiphol kwam, drongen de herinneringen zich op. Daar waar mensen elkaar voor kortere of langere tijd vaarwel zeiden of elkaar weer in de armen sloten, kon hij aan niets anders denken dan aan zijn vader van wie hij nooit afscheid had kunnen nemen.”

Dan komt er een boek uit van een debutant en op het omslag staat Hartland-Trilogie deel 1. Dat kan maar deel 1 is al 460 pagina's dik! Dan is er ook nog een uitgever die ja zegt tegen dit project: AW Bruna. Gedurfd en gewaagd en mijn interesse is dan meteen gewekt. Wat is dit voor een boek?

De vlinder en de storm is een boek met twee gezichten. Een stijlbreuk halverwege het boek en daar moest ik wel even aan wennen maar nadat ik het boek uit had en er over gepraat had met anderen viel het allemaal op zijn plek!

De vlinder en de strom begint met een "hit and run" waarbij een Afghaans jongetje de dupe is. Daarbij was de jongen gekleed als een meisje. Vreemd maar het is zo. De van oorsprong Afghaanse journaliste Farah Hafez is toevallig in de buurt en bijt zich vast in de zaak.

De politie vertelt niet alles en Marouan Diba en Joshua Calvino proberen verbanden te vinden  en dan blijken journalist (Farah) en politie ( Joshua) elkaar nodig te hebben om tot een groter inzicht te komen. Farah is echter nog redelijk onervaren en krijgt hulp van de (alcoholistische) collega Paul Chapelle.

Het eerste deel van het boek legt veel uit over achtergronden van verschillende facetten zoals de jongen in meisjeskleren, de politie-agenten en journalisten. Het is echter op zo'n manier vertelt dat het boek toch vaart blijft houden.

Het tweede gedeelte is echter volle vaart vooruit en je komt nauwelijks meer op adem. De gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op. Dit kan echter ook omdat je meerdere personen volgt en je alle personen blijft volgen. Walter Lucius raakt echter nergens in de knoop en weet het boek tot een goed einde te brenegn.

Een uitstekende thriller met de diepgang van goede inhoudelijke thriller ( zoals vaak de Noord-Europese schrijvers worden geroemd) maar ook, in het tweede gedeelte, een goede actiethriller.

Chapeau en ben benieuwd naar deel 2 en ........deel 3. Laat maar komen.