Een boek wat je bijblijft en ik ben er nog niet uit of ik het nu een geweldig boek vind of dat het gewoon niet mijn ding is. Feit is, los van mijn persoonlijke mening, dat het een goed geschreven boek is wat bij mij blijft hangen.

Het boek speelt zich af in de nabije toekomst in Groot Brittannië. Schimmelculturen hebben een vreselijke ziekte veroorzaakt onder de mensheid. Mensen veranderen in bloeddorstige wezens en verslinden alles wat op hun weg komt om hun honger te stillen. De mensen die besmet zijn, zijn klinisch dood. Deze zogenaamde hongers zijn eigenlijk zombies. Daarnaast is er een groep ‘jagers’, deze groep mensen zijn geïnfecteerd met de schimmel na een beet van de hongers maar nog niet veranderd in moordlustige wezens.

Op een militaire basis houdt een groep wetenschappers zich bezig met deze ‘hongers’.  Hoe kun je deze wezens stoppen en wat gebeurt er in de hersenen van deze geïnfecteerde mensen? Zodra ze mensen ruiken slaan ze hun slag en bijten agressief in hun menselijke prooi. Sommige passages zijn pure horror maar passen prima bij het verhaal.

Op deze basis bevinden zich kinderen die afwijkend gedrag vertonen ten opzichte van de andere ‘hongers’. Onder deze kinderen bevindt zich ook Melanie, ‘het meisje met alle gaven’. Ze is een honger met alle kenmerken die daarbij horen maar ze is ook heel intelligent en vertoont menselijke gevoelens. Een bijzondere combinatie. Interessant onderzoeksmateriaal voor de lerares Justineau, wetenschapper Caldwell en sergeant Parker.

Als de basis wordt aangevallen door de ‘hongers’ vlucht het illustere gezelschap samen met Melanie. Onder hun bevindt zich ook de jonge soldaat Gallagher. Hun leven is verschillende malen in gevaar maar dankzij Melanie vinden ze steeds een uitvlucht. Melanie ontdekt steeds meer over zichzelf en belandt in een tweestrijd.

Melanie heeft veel houvast aan het verhaal van Pandora. Dit verhaal is verteld door juf Justineau, de enige, lijkt het, met gevoelens voor de kinderen die op de basis verbleven. Een misdaad waar de dood op staat binnen het wetenschappelijk team. “Pandora was het meisje met alle gaven. Ze was dus slim, en moedig, en mooi, en grappig, en alles wat je je maar kunt wensen. Ze had slechts één tekortkoming, en die was dat ze heel erg, en dan bedoel ik ook heel erg, nieuwsgierig was. Net als in het verhaal van Pandora komt er rampspoed, ziekte en verderf. Maar op het laatst is daar de hoop, in de vorm van een vogel. Troost voor de mensheid”

Het eind is verrassend en past binnen de setting. Verschillende personages met zulke verschillende motieven gaan wanhopig op zoek naar hun redding en zetten daarbij hun principes opzij. De tienjarige Melanie zet haar gaven in weet het tot een relatief goed einde te brengen waarbij ze betekenis kan geven aan een nieuwe wereld. Een verhaal vol sciencefiction en een hoog zombiegehalte maar de auteur heeft diverse personages bijzonder knap uitgewerkt waarbij de relatie tussen Melanie en juf Justineau bijzonder ontroerend is neergezet. Het is knap van M.T. Carey dat een genre die niet mijn voorkeur heeft toch zo geschreven is dat ik erdoor ben geraakt.

Iedere dag wordt Melanie van haar cel naar de klas van juf Justineau gereden. Ze zit vastgebonden in een rolstoel, zelfs haar hoofd kan ze niet bewegen. Eén keer per week krijgt ze eten: een bakje met maden. Melanie is namelijk geen lief meisje, maar een bloeddorstig monster. Net als bijna iedereen in Groot-Brittannië is zij besmet geraakt door een uiterst agressieve schimmel. Melanie moet dienen als proefobject.

Lastig
Het schrijven van een recensie van dit boek is lastig. De kracht van het boek zit 'm in de vele mysteries, het gaandeweg onthullen van de geheimen en de verrassende wendingen. Als je aan het boek begint, heb je totaal geen idee in welk genre je 't moet plaatsen en waar het verhaal over gaat. De flaptekst is net zo in mysterie gehuld als het hele verhaal. Met alles wat je dus in een recensie wil bespreken, geef je informatie, en haal je de verrassing voor de lezer weg. Het devies luidt dus eigenlijk: lees vooral de recensies niet, en lees dit boek. Want door de vele mysteries, de fijne schrijfstijl van Carey en de goed opgebouwde spanning is dit boek een aanrader voor iedere thrillerfan.

Gewaagd thema
‘Het meisje met alle gaven’ is een boek met een gewaagd thema. Waar normaal volwassen de slachtoffers zijn, kiest Carey ervoor kinderen te onderwerpen aan de gruwelijkheden. Een kind dat in een cel gevangen wordt gehouden, maden te eten krijgt, onder schot gehouden wordt en geen bewegingsvrijheid heeft. Andere kinderen die 'voor de wetenschap' worden gedood, in stukken gesneden en waarvan de verschillende lichaamsdelen in potten worden bewaard. Hoewel door de hoofdkarakters meerdere malen wordt benadrukt dat het eigenlijk geen kinderen zijn, maar schimmels in afgestorven hersenen en kinderlichamen, lopen toch regelmatig de kriebels door je lijf.

Onderscheidend
Carey schreef met ‘Het meisje met alle gaven’ dus in veel opzichten een thriller die op veel vlakken onderscheidend genoemd mag worden. Niet alleen door de lotgevallen die de kinderen ten deel vallen, maar ook door de afloop van het verhaal. Kan er niet te veel over zeggen, want wil de afloop uiteraard niet verklappen, maar het is zeker niet een standaard "de mensen overleven de zombies en iedereen leefde nog lang en gelukkig".

Conclusie
‘Het meisje met alle gaven’ is een aanrader voor thrillerfans. Carey bouwt, door het selectief weggeven van informatie, de spanning zorgvuldig op en zuigt hiermee als het ware de lezer het verhaal in. Hij heeft een vlotte schrijfstijl, wat er voor zorgt dat je het boek vlot leest. Zelfs voor lezers die niet van zgn. zombiethrillers houden is dit een must read.