Eva García Sáenz de Urturi (1972, en een van de mooiste auteursnamen) begon met een succesvolle De Witte Stad-trilogie: De heren van de tijd (2018); De riten van het water (2017) en De stilte van de witte stad (2016). Daarna werd de trilogie een reeks met Het zwarte boek van de uren, dat ook in dit vijfde deel van de reeks een rol speelt.

Roerige tijden
Hierin zijn het roerige tijden voor (voormalig) inspecteur Unai López de Ayala, alias Kraken. Die krijgt out of the blue een teken van leven van zijn moeder Itica, die volgens hem al veertig jaar dood is. Tientallen jaren eerder was zij betrokken bij een brand in Venetië waar nu weer een palazzo is afgebrand en ook nu weer de lichamen van de gasten (van de vereniging van Antiquarische Boekverkopers) niet worden aangetroffen.
Ondertussen onderzoekt inspecteur Estíbaliz in Vitoria een zaak die mogelijk antwoorden biedt op de overval die een einde maakte aan het leven van Krakens vader. Maar Unai aarzelt om terug te keren naar het onderzoek. Het voelt voor hem alsof hij moet kiezen tussen de zoektocht naar wat er met zijn ouders is gebeurd, of zijn gezin.

Helaas
De twee vervolgen op de trilogie halen het helaas niet bij de eerst drie boeken, zo ook niet De engel van de stad. Het doet geforceerd aan: de aanleiding(en) – zowel in het heden als in het verleden –, de verhaallijnen en de personages – die soms meer neigen naar karikaturen dan naar karakters. Ook de spanning, die de lezer mede op sleeptouw zou moeten nemen, is minimaal. Dat kun je niet compenseren door enkel meer verwikkelingen. Hopelijk gaat Garcia Saenz de Urturi in een volgend deel – als dat er nog komt – meer terug De Witte Stad.
Klik op het boek voor een fragment.