Het goede aan dit verhaal vond ik de gedachten van de verschillende hoofdpersonen met betrekking tot adoptie en al het verdriet, het geregel, het geld, het geluk en de misdaad die hierbij komt kijken. 

De hoofdpersonen spraken mij niet zo aan maar het boek is in een fijne stijl geschreven en leest makkelijk weg. 

Mons Kallentoft is in zijn geboorteland Zweden een succesvol schrijver. Engelwater is het derde boek wat in Nederland is verschenen met Malin Fors in de hoofdrol. Engelwater is het eerste deel van een nieuwe serie met als hoofdpersoon Malin Fors. In de eerste serie van vijf boeken rond deze inspecteur bij de politie van Linköping speelden de seizoenen een rol (naast de vier gebruikelijke is er blijkbaar ook een ‘vijfde seizoen’), bij de tweede serie zijn dat de vier elementen. Kallentoft heeft aangekondigd dat er minstens tien Malin Fors-boeken zullen komen. Een voor mij nog onbekende schrijver maar ik ben verkocht!

Het boek begint met een dubbele moord, in Linköping wordt het echtpaar Andergren vermoord aangetroffen in hun jacuzzi. Hun vijfjarige, geadopteerde dochter Ella is verdwenen. Wat volgt zijn hoofdstukken die vanuit het perspectief van elk teamlid zijn beschreven. Malin Fors kampt met alcoholisme, heeft daardoor een moeizame relatie met haar tienerdochter Tove en ze heeft een eveneens moeizame relatie met haar huidige partner. Karin Johanisson heeft ook een geadopteerde dochter en lijkt een geheim met zich mee te dragen. Elke collega lijkt zo zijn eigen problemen te hebben en we lezen mee met hun gedachten en observaties. Hierbij speelt de eigen waarheid een grote rol bij de interpretatie van de dingen die eens gezegd zijn. Het team komt op het spoor van niets ontziende misdadigers waarin fraude en kinderhandel in Vietnam een rol spelen. De zoektocht verloopt niet soepel en de tijd dringt om de kleine Ella te vinden. Pas op het eind komt er door goed speurwerk een doorbraak in het onderzoek en de waarheid is gruwelijk. De beerput komt open en die stinkt behoorlijk.

In korte tussenhoofdstukjes laat Mons Kallentoft de doden spreken waarin het element water eveneens aan de orde komt. De schrijfstijl is traag, gedetailleerd en poëtisch, een stijl die niet iedereen aan zal spreken. Zelf houd ik enorm van deze stijl en tel daarbij de problemen en reflecties op van de teamleden dan heb je mijn ultieme boek. Als je houdt van de Scandinavische, soms dromerige en redelijk gedetailleerde beschrijvingen dan is dit boek zeker een must. Het boek krijgt van mij vijf sterren!