Wanneer je het boek ?Ijsengel? van Nathalie Pagie oppakt, valt als eerst de cover op. Koud, blauw, een echte ijskleur en dan een klein meisje met een rood rokje. Je vraagt je meteen af, wat doet dit meisje daar. Draai je het boek dan om dan lees je op de flaptekst dat een mediamagnaat met de naam Bernt Muller wordt ontvoerd. Hij wordt op een eiland bij de Zweedse kust achter gelaten. Er wordt losgeld geëist en betaalt maar Bernt blijft onvindbaar. De daders Rasmus, Mikkel en Tore hebben elk zo hun eigen redenen voor deze ontvoering met losgeld. Dan komt het kleine meisje in beeld en lijkt de redding nabij?of toch niet? Voor mij was dit een eerste kennismaking met Nathalie Pagie en ik moet zeggen, het viel niets tegen. De spanning wordt heel subtiel opgebouwd, het verhaal wordt niet saai en je voelt de kou bijna door je botten stromen. Zeker als op het einde van het verhaal Bernt en Svenja proberen te ontsnappen van het eiland nadert de spanning zijn hoogtepunt. De personages wordt goed opgebouwd, je voelt het grote verdriet van Rasmus die gewoon wraak wil nemen op zijn ?bedrieger?. Maar ook de radeloosheid van Bernt doe in zijn eigen vuil moet hopen op een goeie afloop. En dan de vraag van, wat doet Svenja op het eiland samen met haar oma. Allemaal vragen die de kop op steken, maar die aan het einde van het verhaal, keurig zijn weggewerkt. Toch kreeg ik ook wel een beetje de indruk dat het wat werd afgeraffeld op het laatst. Je leest dat Bernt en Svenja gered zijn, en ineens ben je 3 maanden later. Alles losse eindjes zijn weggewerkt,dat dan weer wel, maar toch vond ik het wat gehaast overkomen