Heather Morris is een Australische scenarioschrijfster die jarenlang bevriend was met Lale Sokolov, die na de oorlog naar Australië emigreerde. Ze was de eerste aan wie Lale zijn levensverhaal toevertrouwde, omdat hij zich schaamde voor zijn rol in het kamp. Morris deed naar aanleiding van zijn verhaal onderzoek in Duitsland en Polen en kwam erachter dat Lale veel meer mensen redde dan alleen zijn Gita. Doordat hij in zijn positie eten mee kon smokkelen, heeft hij tientallen mensen in leven gehouden. Het verhaal van Lale heeft twaalf jaar bestaan als script voordat het als boek werd uitgegeven.

De tatoeëerder van Auschwitz speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Het is het verhaal over een jonge Slowaakse Jood die in 1942 naar Auschwitz wordt gedeporteerd. Lale Sokolov heet vanaf dat moment gevangene 32407. Lale wordt in het kamp bevorderd tot ‘Tätowierer’ (Tatoeëerder). Duizenden gevangen moet hij voorzien van een nummer waaronder Gita, gevangene 34902. Vanaf het moment dat Lale de cijfers in Gita’s arm kerft is hij verkocht. Een vonk vliegt over tussen de twee jonge mensen. In de tijd die volgt ontwikkeld zich een ontluikende liefde, totdat Gita op dodenmars gestuurd wordt en Lale naar een ander kamp verhuist. Beiden weten te ontsnappen en gaan op zoek naar elkaar.

De tatoeëerder van Auschwitz is een ontroerende en confronterende roman over het leven in een concentratiekamp en de ontluikende liefde tussen twee gevangenen. Een tijd waarin mensen niet alleen van hun vrijheid werden beroofd, maar ook van hun waardigheid, hun naam, en hun identiteit. Prachtig geschreven en buitengewoon goed verwoord door de auteur. De schrijfstijl is boeiend en meeslepend en maakt dat het verhaal je niet meer loslaat. Gruwelijke gebeurtenissen passeren de revue, gebeurtenissen waarvan je je nauwelijks kunt voorstellen dat die gebeurd zijn. Spanning en emotionele momenten wisselen elkaar af. Het boek raakt je en laat je weer eens beseffen wat voor verschrikkelijke tijd deze mensen meegemaakt moeten hebben. Lale vertelde dit verhaal nadat zijn geliefde vrouw was overleden. Hij heeft altijd de angst bij zich gedragen dat hij en Gita als collaborateurs van de nazi’s zouden worden gezien. Bij het nawoord van Gary, de zoon van Lale en Gita, moet je wel even slikken. Heel aangrijpend verteld hij over zijn ouders en hoe hij opgroeide in een bijzonder liefdevol gezin. Zijn ouders hadden het gevoel dat ze zelf van hun jeugd beroofd waren en wilden niet dat hij ook maar iets zou moeten missen.

‘Ik zal mijn ouders altijd dankbaar blijven dat ze me deze manier van leven hebben laten zien.’

De tatoeëerder van Auschwitz is een aanrader voor iedereen. Het is een waargebeurd verhaal dat onder je huid kruipt. Heel bijzonder!