Heimwee naar bloed, dat maakt nieuwsgierig als je deze titel leest. Mij wel in ieder geval. We maken kennis met twee journalisten, de norse, gescheiden en bijna gepensioneerde Verbena en de stagiaire Ilaria. Zij is heel onzeker, zelfs soms klunzig te noemen. Dit is op zich niet heel bijzonder, er zijn wel vaker duo speurders met tegenstellingen. Alleen in dit geval zijn het journalisten. Dat is dan wel weer nieuw. Er worden macabere moorden gepleegd en dit duo bijt zich daar in vast. Wat heel bijzonder is. Ze proberen als eerste ter plekke te zijn, zoeken minutieus naar achtergrond informatie en zijn boos als een andere journalist er vandoor gaat met een beter verhaal over deze moorden. Doordat het speurdersduo zo gedetailleerd mogelijk naar voren wil komen verdwijnt de spanning soms gedeeltelijk maar ook vaak helemaal. Er is zijn privé problemen die een rol spelen en het geheel wordt regelmatig weggespoeld met een hapje en een drankje. Alles samen blijft de spanning die het verhaal zou kunnen hebben diep weggestopt. De zwarte humor die er in verweven is, maakt aardig wat goed, maar desondanks is het verhaal best eentonig te noemen. De schrijfstijl en de cover zijn mooi, goed en verzorgd. Toch jammer dat dan de inhoud te wensen overlaat.

In ?Heimwee naar bloed? maken we kennis met twee journalisten, de bijna gepensioneerde Marco Besana en de stagiaire Ilaria Piatti. In het noorden van Italië vindt een aantal moorden plaats, zoals het in een thriller betaamt. De slachtoffers zijn gruwelijk verminkt. Piatti oppert aan Besana de theorie dat de moordenaar een seriemoordenaar uit de 19e eeuw nadoet, namelijk Vincenzio Verzeni. Ze gaan samen op onderzoek uit, daarbij geholpen door de zwager van Besana die agent is. Een wonderlijk duo is Besana en Piatti. Hij is een door de wol geverfde misdaadjournalist en zij is een groentje die door niemand op de redactie serieus wordt genomen. Maar Besana ziet haar potentie en leert haar het vak op zijn Marco?s?.. Piatti is zeer vereerd dat zij door haar idool Besana serieus wordt genomen. De beide hoofdpersonen hebben geen gemakkelijk persoonlijk leven. Correnti heeft een bijzondere schrijfstijl, en in het begin is het wennen dat alles in de tegenwoordige tijd wordt geschreven. Door de tegenwoordige tijd te gebruiken lijkt het of je er bij bent. Ze maken gebruik van korte hoofdstukken en het boek beslaat een kort tijdsbestek, van 9 december tot 5 februari, onbekend jaartal. Prachtige beschrijvingen completeren het beeld. Ook de historie, het verhaal van Verzeni wordt volledig beschreven. ?Heimwee naar bloed? is spannend, is humoristisch, heeft goede verhaallijnen en plezierige hoofdpersonen. Deze thriller is een zoektocht naar een moordenaar door journalisten en heeft daardoor een andere inslag dan een moordonderzoek door rechercheurs. Dat is de charme van ?Heimwee naar bloed?. Wat wil een lezer nog meer? Deze lezer is duidelijk, minimaal één vervolg met Besana en Piatti?..