De Zweedse auteur Bo Svernström laat met zijn debuut een onuitwisbare indruk achter. Het is een boek vol met gewelddadigheden, brute moorden waarbij details niet worden geschuwd. Recht voor zijn raap en zonder de beschrijvingen van het donkere Scandinavische gebied wat soms zo kenmerkend is voor deze thrillers. Carl Edson is wat uitgekeken op zijn vak, voelt zich uitgeblust en hij zit in een impasse wat zijn relatie betreft. Een lugubere moord schudt hem wakker en houdt hem en zijn team in de greep. Het eerste slachtoffer wordt meer dood dan levend gevonden en Carl Edson hoopt dan ook dat dit slachtoffer wat meer duidelijkheid kan verschaffen. Echter, de man overlijdt zonder iets meer te kunnen vertellen. Al snel volgen er meer moorden en de onderzoeksjournaliste Alexandra Bengtsson doet verslag van deze seriemoorden. De verhouding politie-journalistiek is geen warme verhouding maar meer een verplicht nummer. Alexandra moet soms bedelen om stukjes informatie. Vanuit een ander perspectief worden we deelgenoot van de gedachten van de moordenaar, tot in detail worden de moorden beschreven. Door de keuze van de auteur om de moorden vanuit het perspectief van de dader te vertellen beleef je de moorden voor een tweede keer. De moorden staan centraal waardoor het niet draait om de commissaris en zijn team, hun karakters worden niet uitgediept. Persoonlijk vind ik dit geen probleem omdat het hoe en waarom op de voorgrond staat. Hoe komt de dader tot deze weerzinwekkende moorden, wat is er allemaal tijdens de jeugd en opvoeding binnen dat gezin gebeurt? Begrip en mededogen is er absoluut niet maar uiterst intrigerend beschreven hoe een verknipte jeugd en een traumatische gebeurtenis kan leiden tot de slachtpartijen. Het eind is mogelijk iets te vergezocht maar het boek in zijn geheel, met een vlotte verhaallijn en een fijne schrijfstijl maakt dit meer dan goed. Voor mij was dit echt een pageturner. Een volgend boek van deze schrijver zou ik graag willen lezen.