Thomas Geve (1929) is het pseudoniem van een Joodse ingenieur, auteur en Holocaustoverlevende van Duitse afkomst. Hij overleefde Auschwitz, de dodenmars, Gross-Rosen en Buchenwald. In 1958 publiceerde hij zijn eerste boek. Nu, ruim vijfenzeventig jaar na zijn bevrijding, vertelt hij zijn verhaal aan een nieuw publiek.

Thomas Greve was pas vijftien jaar oud toen hij op 11 april 1945 bevrijd werd uit Buchenwald. Het was het derde concentratiekamp dat hij had overleefd, na zijn tijd in Gross-Rosen en Auschwitz-Birkenau. Tweeëntwintig maanden was hij onderworpen geweest aan de wreedheid en de onmenselijke wereld van de naziconcentratiekampen. Na zijn vrijlating heeft Thomas deze tijd in woorden en begeleidende diep ontroerende tekeningen vastgelegd. ‘De jongen die Auschwitz tekende’ is een uniek kampgetuigenis door de ogen van een kind.

‘De jongen die Auschwitz tekende’ is het waargebeurde verhaal van een jongen die in de oorlogsjaren opgepakt is en opgesloten heeft gezeten in meerdere concentratiekampen. De woorden die hij schrijft en de tekeningen die hij daarbij gemaakt heeft, zijn schokkend en zeer aangrijpend. We worden weer eens met onze neus op de feiten gedrukt hoe het er in de concentratiekampen aan toe ging. Overvolle barakken en het daardoor delen van de stapelbedden met meer mensen dan je voor mogelijk kunt houden. Slapen als sardientjes in een ton. De treiteringen en martelingen die velen het leven kostte. De gaskamers, de hongersnood, de mensonterende leefomstandigheden. Maar tussen al dat gruwelijks groeiden ook mooie vriendschappen op, mensen die er voor elkaar waren en door het vuur gingen. De schrijfstijl is vlot, boeiend en zeer ingrijpend, de tekeningen (al zijn die erg klein op een e-reader, laten ons zien hoe het er allemaal uitzag en wat er gebeurde. Jammer genoeg zijn de originele tekeningen verloren gegaan, maar Thomas heeft alles vanuit zijn geheugen nogmaals op papier kunnen zetten.

‘De jongen die Auschwitz tekende’ is een schokkend verslag van de gruwelijkheden in de kampen door de ogen van een kind. Ook de jongeren ontkwamen hier helaas niet aan. Het is een verhaal dat nog eens benadrukt dat dit echt nooit, maar dan ook nooit meer mag gebeuren.
Een aanrader voor iedereen die graag oorlogsverhalen leest.