Na 72 uur is geen thriller in de werkelijke betekenis van het woord, het is een spannend verhaal waarbij de nadruk ligt op actie en gevaar. Er zit zeker spanning in het boek maar dat is meer de onderhuidse spanning die er broeit. Er wordt ook niet met veel bombarie jacht gemaakt op een seriemoordenaar en ook is er geen sprake van een zoektocht naar een lijk in ijzingwekkende oorden. De spanning zit hem vooral in de personages die te maken krijgen met een verdwijning en geen tot weinig aanknopingspunten hebben. Ondertussen tikt de klok door. Het is vooral een psychologische roman en als je houdt van het ontrafelen van de gedachten en handelingen van mensen zit je goed met dit boek. De eerste hoofdstukken kunnen je in verwarring brengen maar al met al een heel aardig boek. Politievrouw Manon Bradshaw loopt tegen de veertig en is druk op zoek naar een potentiële minnaar en vader voor haar toekomstige kinderen. Na weer een mislukte date probeert ze haar slapeloosheid te lijf te gaan met de geluiden van de politieradio op de achtergrond. Ze pikt het bericht op van een verdwijning van een jonge vrouw in Cambridgeshire. Geen sporen van geweld of braak en niets lijkt een verdwijning te kunnen verklaren. De politie tast in het duister. De jonge vrouw heeft een complex liefdesleven maar speelt dit een rol? Dan wordt er een lichaam in het water gevonden, heeft dit een relatie met de verdwijning van Edith? Elke strohalm biedt hoop. De tijd tikt voort?.. Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, Manon Bradshaw is belast met het oplossen van deze zaak, we leren haar beter kennen en vooral haar struggle met haar zoektocht naar een gezinsleven. Miriam, de moeder van het verdwenen meisje Edith komt aan het woord. Davy, naaste collega van Manon, Helena, de beste vriendin van Edith en op het laatst komt Edith aan het woord. Manon is toch wel de meest aansprekende persoon in deze spannende roman, behalve haar speurwerk komt haar persoonlijk groei aan bod en dat is een interessant verhaal. Een mens met zo haar twijfels in haar persoonlijke leven. De passages over Flo zijn hartverwarmend en maken van Manon een warme persoonlijkheid. Het eind is verrassend. Familiegeheimen, wie heeft ze niet? Langzame start maar het boek wist mij uiteindelijk toch te boeien.