Wanneer je in ?Voltooid? begint te lezen, wees je er dan van bewust dat het een tweede deel is over Isabel Dieudonne, ex rechercheur en postmortale zorgspecialist is, en dat er regelmatig wordt terug gegrepen naar het eerdere deel ?Hoofdzaak?. Op zich is dit niet hinderlijk laat ik daar duidelijk over zijn, maar je wordt wel heel erg nieuwsgierig naar wat er is gebeurd in deel 1. Je zult als lezer namelijk merken dat Isabel daar aardig van ondersteboven is. Het onderwerp is erg actueel maar ook erg gewaagd, er rust toch nog best een taboe op en echt duidelijke regels zijn er nog niet. Als je daar dan een thriller over maakt vind ik dat knap. De spanning is niet direct aanwezig maar wordt heel subtiel opgebouwd. En is dan duidelijk aanwezig en zakt ook niet meer in. Sommige passages zijn cursief gedrukt en laten je dan zien wat de gedachten zijn van de dader. Je blijft lezen, je blijft meedenken onbewust, want naar mijn idee wordt er op deze manier ook wel een onderzoek gedaan, je wil ook gewoon weten wat de het motief van deze dader, hoe hij er toe komt om dit te doen. In het privéleven van Isabel gebeurd er ook genoeg wat dan weer zorgt voor die rode draad. De schrijfstijl van Overman is mooi, veel alinea?s, geen moeilijke zinsopbouw, gewoon voor iedereen toegankelijk. De cover past heel mooi in het verhaal, een stilleven. Ik heb dus gewoon genoten van dit verhaal, en ga zeker deel 1 lezen en hoop in de toekomst nog meer te kunnen lezen over Isabelen hoe het haar vergaat.