Jenna is schrijfster van diverse thrillerboeken. Haar derde boek, over een duistere Zweedse organisatie, is bijna af. Het manuscript kan naar de uitgever. Maar vanaf dat moment vinden er onverklaarbare gebeurtenissen plaats. Spullen verdwijnen of liggen ineens op een andere plaats. Het beangstigt haar wanneer gebeurtenissen die ze beschreven heeft in haar boek, werkelijkheid worden. Ze weet zich dingen niet goed meer te herinneren. Zaken waarvan ze zeker weet dat ze gebeurd zijn, blijken niet plaatsgevonden te hebben. Ze begint aan zichzelf te twijfelen. Sven, haar vriend, verzorgt haar. Of, zo denkt Jenna, manipuleert hij haar? En wat is zijn relatie met de organisatie waarnaar ze onderzoek deed? Ze gaat op zoek naar de waarheid, maar dat is niet eenvoudig als er te veel dingen gebeuren die je niet kunt verklaren.

Déjà vu
‘Tijdbuigers’ is de vierde thriller van Lineke Breukel, hiervoor verscheen haar trilogie ‘Vluchtspel’. Hoewel dit vierde boek volledig losstaat van de trilogie, zijn de overeenkomsten talrijk. Zo gaat het in beide verhalen over een jonge vrouw die moet zien te ontsnappen uit handen van het Genootschap van de Uil. De hoofdpersonages in beide verhalen (Nicole in ‘Vluchtspel’, Jenna in ‘Tijdbuigers’) worstelen met hun gevoelens voor hun gijzelnemers: ze haten hem, ze houden ondanks alles van hem. Ze weten niet wie te vertrouwen en vooral hun vrienden en familie moeten het ontgelden. Ontsnappen en vluchten zijn telkens het centrale thema. Ook de locaties zijn identiek: Den Haag en Zweden staan centraal. Na de trilogie verwacht je een compleet nieuw verhaal, maar helaas, het lijkt een enigszins slap aftreksel van het goede drieluik. ‘Tijdbuigers’ is op zich een goede thriller, maar kan niet tippen aan ‘Vluchtspel’. Die formule werkte goed, maar is nu uitgewerkt.

Origineel
Toch is het niet alleen kommer en kwel. Integendeel, los van eerdergenoemde herhalingen kent het verhaal een erg originele insteek, namelijk spelen met de tijd. Niet zozeer het tijdreizen is uniek, maar wel het gedeeltelijk beïnvloeden van gebeurtenissen om de wereld een beetje beter te maken. Of juist, met slechte bedoelingen, naar je hand te zetten. De tijd, en dus de werkelijkheid zijn aanpasbaar. Niet erg realistisch (en dat hoeft ook niet), maar wel erg spannend. Je twijfelt er tijdens het lezen niet aan of het goed afloopt met Jenna, maar wel hoe haar dierbaren het er van af brengen. En waartoe het tijdbuigen nu eigenlijk dient.

Prima uitwerking
De karakters zijn prima uitgewerkt, vooral Jenna en meneer Karlsson. Sven is moeilijk te peilen, maar dat draagt juist bij aan het verhaal. Jenna weet immers niet of hij te vertrouwen is. Het aantal karakters is overzichtelijk, en dat maakt het verhaal makkelijk te volgen. De complexiteit zit ‘m in het vele springen in de tijd, maar Breukel neemt de lezer hier goed in mee. Na telkens een lichte verwarring is meteen duidelijk waar in de tijd het verhaal zich bevindt. Het is een beknopt verhaal dat amusant is om te lezen. 

Conclusie
Het is een alleraardigst verhaal, leuk om te lezen, maar het gevoel van een gerecycled verhaal met nieuw toegevoegde elementen blijft overheersen. Jammer, want met een paar eenvoudige aanpassingen, zoals andere plaatsen en namen, was er zeker meer uit te halen geweest.