Lineke Breukel (1961) is een kleindochter van Jan Nowee, een van de schrijvers van de Arendoogserie. Tot haar achttiende woonde ze in het Haagse Statenkwartier. Zij werd in het verleden meerdere malen gestalkt. Vooral haar emoties en de manier waarop zij zich hiertegen sterkte, heeft Breukel in haar thrillertrilogie Vluchtspel verwerkt.
Lineke Breukel verhuisde in 1997 met haar man en zoon naar Pijnacker. Na enkele jaren van survivalvakanties in Zweden, kocht ze met haar man in 2005 een huis in de natuur van het Zweedse Småland. In 2012 emigreerde Breukel met haar gezin naar Zweden. Over deze stap schreef zij de boeken “Zweedse Buren” (2013) en “Rare Jongens die Zweden” (2016).
Naast schrijfwerk houdt Lineke Breukel zich als coach parttime bezig met het begeleiden van probleemjongeren in een tehuis in Eksjö. IJsblauw, Het instituut (deel 1 trilogie) is haar nieuwste boek.

Een jonge vrouw wordt wakker in het Amsterdamse Vondelpark niet wetende waar en wie ze is. Niet ver van haar verwijderd zit een jongen tegen een boom. Ze vraagt de jongen, Tom, of hij haar kan helpen. Tom ontfermt zich over haar en neemt haar mee naar zijn vriend Evert. Samen proberen ze uit te zoeken wie de jonge vrouw is en waar ze vandaan komt. De enige twee aanwijzingen die ze vinden zijn een briefje in haar jaszak, met de naam Sandra en een telefoonnummer erop, en een amulet dat ze om haar hals draagt. De spanning neemt toe als ze merken dat ze achtervolgd worden en moeten vluchten. Er volgt een razendsnelle tocht door Amsterdam en Den Haag op de hielen gezeten door hun achtervolgers.

IJsblauw, Het instituut het eerste deel van een trilogie is een razendsnelle thriller die je in zijn greep houdt en je naar adem doet snakken. Het verhaal speelt zich af in het deel van de medische wereld dat zich bezig houdt met het klonen van mensen. Lieneke Breugel heeft haar karakters goed gekozen en uitgewerkt. Gaandeweg het verhaal groeien de personages en krijg je een volledig beeld van ze. Het verhaal heeft een aaneenschakeling van veel acties met een constante spanningsboog. Deze thriller telt 525 pagina’s maar door de eenvoudige en boeiende schrijfstijl vlieg je als het ware door het boek heen. Breukel beschrijft de omgeving zo echt dat het lijkt of je er zelf bij bent! De vele wendingen in het verhaal brengen je naar een prachtig slot. Een slot met een open eind. Deze actiethriller vraagt om meer en we kijken dan ook zeker uit naar deel twee van deze trilogie!

Wanneer Eva-Lin wakker wordt in het Amsterdamse Vondelpark weet ze zich niks meer te herinneren. Ze weet niet wie ze is en hoe ze op die plek terecht gekomen is. Tom, een toevallige voorbijganger, bekommert zich om haar. Het enige aanknooppunt dat ze hebben is een briefje in Eva-Lins zak met daarop het telefoonnummer van ene Sandra, een amulet die Eva-Lin bij zich draagt en een brandmerk met de letters B.I.B.I. Wanneer ze op zoek gaan naar meer informatie, blijken ze al snel op de hielen te worden gezeten door een mysterieus genootschap en slaan ze op de vlucht. Het is het begin van een spannend kat-en-muisspel. ?IJsblauw? is het eerste deel in de trilogie van ?Het Instituut?. Wie eerder boeken van Lineke Breukel heeft gelezen, zal regelmatig een déjà-vugevoel hebben. Net als haar vorige thrillers heeft Breukel een aantal kenmerkende onderdelen verwerkt in haar nieuwste boek. Zo is er opnieuw een genootschap, een hoofdpersonage met een onbetrouwbaar geheugen, de eigenlijk onmogelijke liefde van een slachtoffer voor de dader, het telkens op de vlucht zijn en dat vooral de dierbaren van het hoofdpersonage slachtoffer worden. Is dat erg? Nee zeker niet. Deze elementen maken het werk van Breukel herkenbaar, zoals iedere zanger of band ook een eigen geluid heeft. Wie aan ?IJsblauw? wil beginnen laat zich wellicht afschrikken door de omvang van het boek. Het is een dikke pil van ruim 500 bladzijden. Maar de vrees zal snel onterecht blijken, het verhaal neemt meteen de vaart aan die past bij een actiethriller. De vele, soms overdreven maar altijd verrassende plotwendingen zorgen ervoor dat het boek nergens verveelt. Breukel zet de lezer steeds opnieuw op het verkeerde been, omdat het boek geschreven is vanuit het perspectief van Eva-Lin, die haar geheugen kwijt is. Hierdoor is er continu verwarring over wie nu de waarheid spreekt en wat er werkelijk gebeurd is. Haar gedachten zijn dus niet betrouwbaar. Breukel beschrijft graag veel details, maar toch wordt het geen langdradig verhaal. De gedachten van Eva-Lin, telkens in cursief gezet, zorgen ervoor dat je Eva-Lin als een mens ziet en niet als een bedacht personage. ?IJsblauw? gaat over het klonen van mensen en lijkt daarmee sciencefiction en onrealistisch. Maar in het verhaal wordt het klonen van schaap Dolly in de jaren negentig van de vorige eeuw aangehaald. Dat zet je aan het denken. Want als het klonen van dieren inmiddels al een feit is, waarom zou het klonen van mensen, en daarmee Breukels verhaal, geen werkelijkheid kunnen worden? Deze gedachte zorgt ervoor dat je met extra huivering het verhaal leest. Al met al geeft ?IJsblauw? je, naast vele uren leesplezier, stof tot nadenken. Met ?IJsblauw? schreef Lineke Breukel opnieuw een ijzersterke actiethriller, geheel in stijl met haar voorgaande thrillers. Een dikke pil die niet verveelt en naar meer smaakt. Of de zorgvuldig opgebouwde spanning van dit deel vastgehouden wordt in de overige twee delen laat zich raden, maar het geeft de lezer in ieder geval iets om naar uit te kijken.