In Het bloed van de zwaan, zijn zesde thriller inmiddels, komen nogal wat aspecten uit het leven en werk van Luijten samen. Als historicus is de geschiedenis zijn ‘thuisbasis’, hij schreef eerder een oorlogsroman en vijf thrillers (Alles of niks was in 2021 genomineerd voor de Gouden Strop) en zijn verhalen spelen zich vaak af over de Nederlandse grens.

Reeks
Het eerste deel van wat een thrillerreeks over beruchte seriemoordenaars uit de geschiedenis moet gaan worden, gaat over Peter Kürten, ‘de vampier van Düsseldorf’, ‘de Steker’, de Düsseldorfer Moordenaar’ en ‘de wurger van Düsseldorf’. De waargebeurde feiten waarop het is gebaseerd (zie de zes pagina’s verantwoording) spelen zich af in het Düsseldorf van 1929, met op de achtergrond van economische crises en de opkomst van de nazi’s.

Een kwart
De stad wordt in februari van dat jaar opgeschrikt door een reeks moorden, op zowel mannen, vrouwen als kinderen. De slachtpartijen zijn even afgrijselijk als raadselachtig, want waar is het bloed van de slachtoffers? Rechercheurs Richard Meisters en Kaspar ‘Piszko’ Piaszkowski krijgen de zaak om de moordenaar op te sporen. Verdachten en getuigen komen en gaan, maar de sadistische beul stopt niet. Ondertussen zweept de hysterische pers publiek én autoriteiten op, zodat het alleen nog maar moeilijker wordt om de dader te pakken. Als de hoofdcommissaris roept “We hebben hem nu elk moment te grazen” op een kwart van het boek, weet je zeker dat het een langdurige geschiedenis wordt: “Moordenaars als deze worden dat niet van de ene op de andere dag.” Van de Düsseldorfse polizei wordt het bijna onmogelijke gevraagd; de hulp uit Berlijn is dan ook meer dan welkom.

Boeit
Deze opsomming heeft alles in zich om uit te draaien op een ‘briljante mislukking’. Dat dit niet gebeurt ligt aan de auteurskwaliteiten van Luijten die erin slaagt de feiten te verpakken in een verhaal dat boeit. Door de personages – niet alleen die Guten, maar zeker ook die van der Schlechte – tot leven te brengen en het verhaal levendig te houden. De vaart blijft er goed in en de afwisseling van vertelperspectief werkt ook in Het bloed van de zwaan prima. Dit, gevoegd bij zijn vloeiende schrijfstijl, oog voor detail en het historisch perspectief, maken het zonder meer tot zijn beste thriller tot nu toe en doet zeker uitkijken naar nummer twee in de reeks.