Zeventig jaar geleden, 25 augustus 1942, werd in Geleen vanaf het gemeentehuis de grootste groep joden weggevoerd door de nazi’s. Slechts één hiervan keerde terug uit de kampen. Enkele anderen werden van elders gedeporteerd of overleden tijdens hun onderduikperiode.

De titel van dit boek verwijst naar een gemeenschap in Geleen waarvan nagenoeg geen sporen meer zichtbaar zijn
in het straatbeeld. Overgebleven zijn archiefstukken, oude foto's, herinneringen - soms op papier vastgelegd - en de bijdragen die ze geleverd hebben in de tijd dat Geleen van dorp naar stad groeide.

In Geleen woonden slechts weinig joden, tot kort voor de Tweede Wereldoorlog. In die laatste jaren nam hun aantal met tientallen toe. Velen van hen, grotendeels Duitse vluchtelingen, stierven in de oorlogsjaren een gewelddadige dood. Over deze mensen, en dan vooral over degenen die het niet redden en die slachtoffer werden van een meedogenloze en brute levensfilosofie en bijpassende gewillige uitvoerders, gewone mensen, gaat dit boek.

Na enkele voorwoorden, een inleiding en een verantwoording wordt in het boek duidelijk gemaakt wat er aan deze verschrikkelijke episode voorafging. Achtervolgens worden behandeld de joodse gemeente te Sittard, de jodenvervolging te Geleen, portretten van joodse families en joodse onderduikers in Geleen. Het boek wordt afgesloten met een epiloog, geraadpleegde bronnen en literatuur. Om de inhoud van het boek meer toegankelijk te maken is er ook een persoonsnamenregister toegevoegd.
&