Voor uitgever Letterrijn mocht ik Alsof ik nooit heb bestaan van Johnnie Bollé proeflezen en dat was zeker een plezierige leeservaring. Gabriël heeft lange tijd in de gevangenis doorgebracht en kreeg weinig tot geen bezoek. Het leek alsof hij voor de buitenwereld niet meer bestond. Na zijn detentie probeert hij onopvallend door het leven te gaan om zo weinig mogelijk op te vallen. Het is een verborgen verleden die hij niet meer kan uitwissen. Ook bestond hij niet voor zijn moeder, de dood van zijn zusje en zijn vader lieten diepe wonden achter. Toen Gabriël vertelde over zijn homoseksualiteit bestond hij ook niet meer voor zijn moeder. Hoe kan Gabriël verder gaan met zijn leven als zijn grote liefde ook niet meer leeft? Het is een boeiend en spannend boek. Er wordt gewerkt met perspectiefwisseling en de verschillende tijdvakken passen ook heel goed bij het verhaal. Op deze manier leer je Gabriël goed kennen en krijg je een goed beeld van wat er twintig jaar geleden is gebeurd. Olivia de jeugdvriendin van Gabriël speelt een grote rol in het verhaal. Door haar toedoen belandt Gabriël in de gevangenis. Olivia is getrouwd met haar jeugdliefde Hugo en heeft genoeg te stellen met haar oudste dochter Merel. Dan wordt plotseling hun jongste dochtertje Camille ontvoerd en iemand genaamd Wolf eist de ontvoering op. Al gauw wordt Gabriël verdacht. Bollé schrijft beeldend en de personages zijn aansprekend. Op het laatst zit er nog een fraaie plotwending die ik niet aan zag komen. Johnnie Bollé laat zien dat hij een auteur is die weet hoe hij de lezer kan boeien. Letterrijn en Alexander Roessen bedankt voor het beschikbaar stellen van deze thriller.

De vlotte, beeldende schrijfstijl van Johnny Bollé en zijn typerende onverwachte plotwendingen houden de lezer stevig in zijn greep. Hij weet als geen ander hoe hij in zijn verhalen een sfeer kan creëren waaruit je niet meer kan ontsnappen. ?Alsof ik nooit heb bestaan? is zijn zevende thriller. Zijn boek ?Bloedmaan? werd door het lezersplatform van de VRT ? Lang zullen we lezen - verkozen tot één van de 20 beste boeken van 2019. De thriller ?Hij noemde me Duivelskind? werd door het recensententeam van ThrillZone genomineerd voor de longlist van de Thrillzone Awards 2020 in de categorie ?Beste Nederlandstalige thriller?. ?Wilde gok?, zijn vierde thriller, werd in 2021 absolute favoriet van Boekenblog Perfecte Buren. Zijn thrillers ?Duistere grens? en ?Wat ik niet deed? belandden op de longlist van de HERMES Thriller award 2023, en ?Wat ik niet deed? behaalde de tweede plaats als beste vrouwenthriller van 2022 bij Vrouwenthrillers dit jaar. Op 7 juli is de herziene uitgave van zijn debuutthriller ?Egyptisch Blauw? verschenen bij uitgeverij LetterRijn. Na een gevangenisstraf van twintig jaar probeert Gabriel zijn leven weer op de rails te krijgen. Hij vindt vrij snel een baan, huurt een woning, en sluit vriendschap met zijn huurbaas Leo. Het verleden heeft hij echter nooit los kunnen laten, zeker niet doordat hij door toedoen van zijn beste vriendin Olivia in de gevangenis terecht is gekomen. Wanneer de jongste dochter van Olivia, Camille, wordt ontvoerd, ontvangen Olivia en haar man Hugo een brief van de ontvoerder die zich Wolf noemt. Olivia is ervan overtuigd dat Gabriel erachter zit, en dat hij wraak wil nemen. Door de vlotte en beeldende schrijfstijl van Johnny Bollé en de korte hoofdstukken leest het boek heel snel. Het verhaal wordt verteld vanuit de hoofdpersonages Lana, Gabriel, Olivia en Wolf. We volgen de personages in het heden en het verleden. Dit wordt duidelijk aangegeven boven elk hoofdstuk dus het blijft ook duidelijk vanuit welk personage het verhaal verteld wordt. De auteur weet de personages heel goed neer te zetten en met name de verhaallijn/ het verhaal van Gabriel gaat onder je huid zitten. De spanning wordt langzaam opgebouwd en door de verschillende plottwists blijft het ook boeiend en spannend tot het einde, waar Johnny Bollé de lezer nog op een laatste plottwist trakteert. Dit is het tweede boek van Johnny Bollé dat ik gelezen heb. Na het geweldige ?Wat ik niet deed? was ik benieuwd of de auteur, doordat hij de lat zo hoog had gelegd, nu opnieuw weer een goed boek zou leveren. ?Alsof ik nooit heb bestaan? is een totaal ander boek geworden dan zijn voorganger en ik vond het zelfs nog iets beter. Het indrukwekkende verhaal van Gabriel ontroerde mij en dat heeft geen enkele thrillerauteur voor elkaar gekregen tot dusver, dus de verdienste van de auteur. Ik waardeer ?Alsof ik nooit heb bestaan? dan ook met 5* en laten we hopen dat Johnny Bollé nog heel lang blijft bestaan zodat hij ons nog veel van dit soort mooie pareltjes kan voorschotelen. In ieder geval ga ik zijn andere vijf boeken nog lezen. Met dank aan uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.