Claudia Biegel is een in Amsterdam gevestigde auteur en communicatieadviseur verbonden aan de Hogeschool van Amsterdam. Ze is afgestudeerd in de culturele antropologie en heeft veldonderzoek gedaan op Sardinië. Biegels eerdere boeken ‘Foute Sarahs’, ‘Rusteloze Benen’, ‘Verbrande Levens’ en ‘Bijna Vernietigd’ hebben niet alleen lovende kritieken ontvangen, maar hebben ook geleid tot een muzikaal theaterstuk gebaseerd op haar debuutroman. ‘Dochter van mijn ziel’ is haar nieuwste roman die verschenen is bij Droomvallei Uitgeverij.

Paola reist af naar Sardinië nadat haar vader is overleden, haar vader wordt namelijk volgens traditie in Sardijnse grond begraven. Er lijkt weinig veranderd te zijn in Arberu Sardu, haar vaders dorp, en tevens het dorp waar ze elk jaar op vakantie gingen. Maar niets is minder waar. Zowel haar tante, peetvader als haar hartsvriendin Anna hebben dubbele agenda’s. Paola verliest zich in obsessies en raakt steeds verder verstrikt in de wereld van haar jeugdvriend Aurelio.

‘Dochter van mijn ziel’ is een meeslepende relatieroman tegen de achtergrond van het dorpsleven op Sardinië. Het verhaal begint met een proloog waarin Paola haar dagboek nalaat aan Adriana, haar lieve figlia d’anima wat letterlijk betekent: Dochter van mijn ziel. Het begrip stamt uit de tijd dat er barre armoede heerste op Sardinië en families te veel monden hadden om te voeden zodat ze een of meerdere kinderen weggaven. Een soort van adoptie zonder procedures.
Caudia Biegel heeft een fijne, soms wat trage, meeslepende schrijfstijl. Het boek is opgedeeld in meerdere delen die telkens vanuit een ander personage worden verteld. Steeds meer wordt duidelijk wat er zich in het verleden heeft afgespeeld. Terwijl Paola op het eiland verblijft komen er steeds meer herinneringen naar boven. De personages worden mooi belicht, we kunnen ons goed in ze inleven. De omgeving wordt duidelijk beschreven, zeker de mensen die eerder op Sardinië zijn geweest kunnen zich weer onderdompelen in dat bepaalde sfeertje, alsof de tijd heeft stilgestaan. Het eind van het verhaal wordt voor het gevoel een beetje afgeraffeld en schept wat onduidelijkheden, dat uiteindelijk in de epiloog wel uitgelegd wordt. Toch voelt het alsof we iets missen.

‘Dochter van mijn ziel’ is geen doorsnee verhaal en zeker een aanrader om te lezen.